NASZA SZKOŁA OFERUJE: |
![]() To terapeuta zajmujący się pomocą dla dzieci, młodzieży i dorosłych z wadami wymowy takimi jak: seplenienie, rotacyzm, mowa bezdźwięczna, jąkanie. Zadaniem logopedy szkolnego jest zapobieganie zaburzeniom mowy (profilaktyka), rozpoznawanie (diagnoza) oraz usuwanie wad w trakcie terapii logopedycznej.
W ostatnich latach systematycznie wzrasta liczba dzieci z wadami wymowy. Na podstawie diagnozy logopedycznej do najczęściej spotykanych wad zalicza się: Seplenienie międzyzębowe - podczas artykulacji głosek syczących (s, z, c, dz) język wsuwany jest między zęby; Seplenienie proste - czyli zamiana głosek szumiących (sz, ż, cz, dż) na syczące (s, z, c, dz) np. zamiast szafa - safa, czapka - capka; Bezdźwięczność całkowita lub częściowa np. woda - fota, zegar - sekar; Rotacyzm - brak artykulacji głoski r lub jej deformacja; Artykulacja zmiękczona głosek syczących np. sanki - sianki, zupa - ziupa, cebula - ciebula; Artykulacja twarda głosek miękkich np. ciasto - casto, siano - sano, nie - ne; Wymowa niedbała spowodowana brakiem otwierania ust przy mówieniu, zaciśnięciem szczęk, co powoduje, że mowa jest niewyraźna i niezrozumiała.
3. Pytań dotyczących: rozwoju mowy dziecka, rozwoju psychomotorycznego, przebiegu ciąży i porodu. 4. Zbadania sposobu realizacji wszystkich głosek języka polskiego. 5. Zbadania słownictwa dziecka, sposobu jego wypowiadania się. 6. Badania pomięci słuchowej dziecka. 7. Badania analizy i syntezy słuchowej, pisania i czytania u dzieci siedmioletnich i starszych. 8. Sprawdzenia sposobu oddychania, tempa mówienia i rodzaju fonacji.
Skontaktuj się z logopedą jeśli zauważyłeś u swojego dziecka że:
![]() 1. Od rodzaju zaburzenia. 2. Od rozległości deficytów. 3. Od wieku dziecka, w którym zgłoszono je na terapię. 4. Od współpracy terapeuty z rodzicami. 5. Od systematyczności w ćwiczeniach z dzieckiem. 6. Od sprawności umysłowej dziecka. 7. Od sprawności aparatu artykulacyjnego. 8. Od prawidłowej kompleksowej diagnozy. 9. Od systematyczności w uczęszczaniu na zajęcia logopedyczne i ćwiczeń z dzieckiem w domu. 10. Od aktywnego i świadomego udziału zarówno rodzica jak i dziecka w terapii. 11. Od porozumienia terapeuty z rodzicem. 12. Od kompetencji logopedy. ![]() 1. Sprawdzenia budowy aparatu artykulacyjnego (zgryz, język, podniebienie).
2. Badania sposobu połykania.
3. Pytań dotyczących: rozwoju mowy dziecka, rozwoju psychomotorycznego, przebiegu ciąży i porodu.
4. Zbadania sposobu realizacji wszystkich głosek języka polskiego.
5. Zbadania słownictwa dziecka, sposobu jego wypowiadania się.
6. Badania pomięci słuchowej dziecka.
7. Badania analizy i syntezy słuchowej, pisania i czytania u dzieci siedmioletnich i starszych.
8. Sprawdzenia sposobu oddychania, tempa mówienia i rodzaju fonacji.
![]() - Zaledwie ok. 3% trzylatków i 5% czterolatków artykułuje głoski całkowicie poprawnie, jak osoby dorosłe. Zasadnicza zmiana następuje dopiero w mowie pięciolatków – poprawnie mówiących jest ok. 50%. - Nie należy mylić wad artykulacyjnych (np. seplenienia międzyzębowego) z niedojrzałymi formami artykulacyjnymi. Według statystyk nieprawidłowa mowa pięciolatków jest spowodowana w takim samym stopniu opóźnionym rozwojem mowy jak i wadami bezwzględnie wymagającymi terapii logopedycznej. - Najtrudniejsze do wymówienia głoski dla dzieci to szereg sz, ż, cz, dż oraz r. Według statystyk potrafi je wymówić 60% pięciolatków. - Rozwój mowy dziecka powinien być teoretycznie ukończony w 6-7 roku życia. - Opóźniony rozwój motoryki wiąże się z rozwojem mowy, np. jeśli dziecko nie raczkuje, późno siada, późno samo staje, jest mało samodzielne to sygnał dla rodziców, że jego mowa będzie także opóźniona. - Według statystyk logopedycznych chłopcy są w znacznie większym stopniu narażeni na wady mowy mające u podstawy zaburzenia centralnego układu nerwowego. - Między 3 a 7 rokiem życia nie należy pod żadnym pozorem zmuszać dziecka leworęcznego do korzystania z prawej ręki – próby takie mogą zaburzyć prawidłowy rozwój mowy i np. doprowadzić do jąkania. - Prawie u co trzeciego dziecka leworęcznego występują poważne wady artykulacyjne, podczas, gdy jedynie u 7% dzieci praworęcznych. Podobnie ma się też rzecz z jąkaniem – dzieci leworęczne stanowią 60% jąkających się. - Wiele znanych osób miało problemy z jąkaniem się, np. Mojżesz, Karol Darwin, Izaak Newton, Winston Churchill czy, popularny komik, Jaś Fasola. Do tych osób należała również Marilyn Monroe. |
|
|