To terapeuta zajmujący się pomocą dla dzieci, młodzieży i dorosłych z wadami wymowy takimi jak: seplenienie, rotacyzm, mowa bezdźwięczna, jąkanie. Zadaniem logopedy szkolnego jest zapobieganie zaburzeniom mowy (profilaktyka), rozpoznawanie (diagnoza) oraz usuwanie wad w trakcie terapii logopedycznej.
W ostatnich latach systematycznie wzrasta liczba dzieci z wadami wymowy. Na podstawie diagnozy logopedycznej do najczęściej spotykanych wad zalicza się:
Seplenienie międzyzębowe - podczas artykulacji głosek syczących (s, z, c, dz) język wsuwany jest między zęby;
Seplenienie proste - czyli zamiana głosek szumiących (sz, ż, cz, dż) na syczące (s, z, c, dz) np. zamiast szafa - safa, czapka - capka;
Bezdźwięczność całkowita lub częściowa np. woda - fota, zegar - sekar;
Rotacyzm - brak artykulacji głoski r lub jej deformacja; Artykulacja zmiękczona głosek syczących np. sanki - sianki, zupa - ziupa, cebula - ciebula;
Artykulacja twarda głosek miękkich np. ciasto - casto, siano - sano, nie - ne;
Wymowa niedbała spowodowana brakiem otwierania ust przy mówieniu, zaciśnięciem szczęk, co powoduje, że mowa jest niewyraźna i niezrozumiała.

Skontaktuj się z logopedą jeśli zauważyłeś u swojego dziecka że:

• nie wykazuje chęci do mówienia , komunikowania się z najbliższymi (nie jest zainteresowane mową),
• częściej interesują go  przedmioty niż osoby,
• występuje trudność w utrzymaniu kontaktu wzrokowego (nie patrzy na twarz rozmówcy),
• dziecko na odpowiada reakcją na swoje imię (odwróceniem głowy, spojrzeniem, uśmiechem),
• dziecko zacina się (powtarza sylaby, wyrazy),
• oddycha buzią,
• układa zabawki w jednym rzędzie (za każdym razem w ten sam sposób),
• śpi z otwartą buzią,
• nie potrafi przełykać, krztusi się,
• nie naśladuje np: gestu (da, da,) - na pożegnanie,
• nie powtarza za rodzicem (np. sylab),
• często ma napady złości,
• nie rusza językiem (na polecenie rodzica),
• spożywa tylko wybrane produkty spożywcze,
• nic nie mówi,
• nastąpił nagły zanik wyrazów, które wcześniej już wypowiadał,
• przejawia zachowania powtarzalne (tzn np: do przedszkola idzie zawsze tą samą drogą, choć tych dróg jest wiele, ale dziecko zawsze wybiera tą samą drogę  w innym wypadku krzyczy, panikuje i wpada w płacz),
• zatyka uszy na dźwięki,
• jeśli ma 1 r.ż. i nie mówi prostych wyrazów (typu: tata, mama, daj, nie),
• jeśli ma 2 r.ż. i nie łączy dwóch wyrazów (typu: Mama daj),
• jeśli ma 3 r.ż. i nie buduje zdań prostych (typu: Mama daj am),
• jeśli ma 3 r.ż. i jest słabo rozumiany dla otoczenia, czyli mówi niewyraźnie.

1. Od rodzaju zaburzenia. 
2. Od rozległości deficytów. 
3. Od wieku dziecka, w którym zgłoszono je na terapię. 
4. Od współpracy terapeuty z rodzicami. 
5. Od systematyczności w ćwiczeniach z dzieckiem. 
6. Od sprawności umysłowej dziecka. 
7. Od sprawności aparatu artykulacyjnego. 
8. Od prawidłowej kompleksowej diagnozy. 
9. Od systematyczności w uczęszczaniu na zajęcia logopedyczne i ćwiczeń z dzieckiem w domu. 
10. Od aktywnego i świadomego udziału zarówno rodzica jak i dziecka w terapii. 
11. Od porozumienia terapeuty z rodzicem. 
12. Od kompetencji logopedy.

- Dziecko nie rodzi się ze znajomością określonego języka, ale z możliwością jego nauczenia się.
- Zaledwie ok. 3% trzylatków i 5% czterolatków artykułuje głoski całkowicie poprawnie, jak osoby dorosłe. Zasadnicza zmiana następuje dopiero w mowie pięciolatków – poprawnie mówiących jest ok. 50%.
- Nie należy mylić wad artykulacyjnych (np. seplenienia międzyzębowego) z niedojrzałymi formami artykulacyjnymi. Według statystyk nieprawidłowa mowa pięciolatków jest spowodowana w takim samym stopniu opóźnionym rozwojem mowy jak i wadami bezwzględnie wymagającymi terapii logopedycznej.
- Najtrudniejsze do wymówienia głoski dla dzieci to szereg sz, ż, cz, dż oraz r. Według statystyk potrafi je wymówić 60% pięciolatków.
- Rozwój mowy dziecka powinien być teoretycznie ukończony w 6-7 roku życia.
- Opóźniony rozwój motoryki wiąże się z rozwojem mowy, np. jeśli dziecko nie raczkuje, późno siada, późno samo staje, jest mało samodzielne to sygnał dla rodziców, że jego mowa będzie także opóźniona.
- Według statystyk logopedycznych chłopcy są w znacznie większym stopniu narażeni na wady mowy mające u podstawy zaburzenia centralnego układu nerwowego.
- Między 3 a 7 rokiem życia nie należy pod żadnym pozorem zmuszać dziecka leworęcznego do korzystania z prawej ręki – próby takie mogą zaburzyć prawidłowy rozwój mowy i np. doprowadzić do jąkania.
- Prawie u co trzeciego dziecka leworęcznego występują poważne wady artykulacyjne, podczas, gdy jedynie u 7% dzieci praworęcznych. Podobnie ma się też rzecz z jąkaniem – dzieci leworęczne stanowią 60% jąkających się.
- Wiele znanych osób miało problemy z jąkaniem się, np. Mojżesz, Karol Darwin, Izaak Newton, Winston Churchill czy, popularny komik, Jaś Fasola. Do tych osób należała również Marilyn Monroe.